Saray giysilerinin ihti amı Osmanlı’nın zenginliğini, kudretini yansıtmaktadır. Bütün zamanını haremde geçiren ve hiyerarşik düzen içinde ya amak zorunda olan saraylı kadınların giysileri, halkın giysisinden daha özenlidir. Sarayda giyim kuşama son derece önem verilir, özel olarak dokunmu kaliteli kumaşlardan dikilmi giysiler giyilirdi. Saray kadınlarının kalite arayışları dokumacılığın gelişmesini de önemli ölçüde etkilemiştir. Görkemli giyecekler kemha (brokar), kadife, çatma (bir kadife türü), seraser (altın ve gümüş alaşımlı telle dokunmu ipekli kumaş), diba, atlas, canfes, tafta, vala, çuha, sof ve al gibi kumaşlarla oluşturulurdu. 15. yüzyılda Osmanlı sarayı, başkent İstanbul’un giyim kuşamını yönlendiren bir merkez konumundaydı. İstanbullular gösterişli, pahalı kıyafetler giyerken, Anadolu ve Rumeli’nin köylerinde, kasabalarında halk sade kumaşlar ve süsten uzak kıyafetler kullanıyordu. Osmanlı kıyafetlerinin en önemli özelliği bol dökümlü, örtülü ve uzun olmalarıdır. Kadınlar şalvar, hırka, gömlek, entari; erkekler şalvar ve çarık giyerlerdi. Her meslek grubunun kendine ait bir kıyafeti bulunuyordu. İmparatorluk her türlü sanat ve zanaatta olduğu gibi giyim kuşamda da 16. yüzyılda en yüksek düzeyine ulaşmıştır. 17. yüzyılda imparatorluğun ekonomik durumuna paralel olarak dokumaların kalitesi de düşmeye başlamıştır. 16. yüzyıl başlarından itibaren kadınlar sokak kıyafeti olarak ferace, yaşmak ve peçeyi kullanmışlardır. Kışın yünlü, yazın ipekli kuma lardan yapılan feraceler kolları ve bedeni bol, önden açık ve yere kadar inen bir giysi türüydü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder